Parti Sözcümüz Günay Kubilay, İstanbul İl Örgütümüzde basın toplantısı düzenleyerek gündemdeki gelişmeleri değerlendirdi. Partimizin yeni dönem siyaseti ve ittifak anlayışına ilişkin değerlendirmeler de yapan Kubilay, şunları söyledi:
Hepiniz hoş geldiniz. Bugün birinci konu başlığımız Ceylanpınar’daki ev baskınları. Dün Ceylanpınar’da 5 eve polis tarafından baskın yapılmış, belediye meclis üyemiz Dilan Ablay ile birlikte aralarında annesi, babası ve çocukların da olduğu 8 kişi gözaltına alınmıştır. Ev baskınları ve gözaltı gerekçesi Rojava’ya giden bir tünelin olduğu bahanesidir. Bu herhangi bir operasyonun çok ötesindedir. Evlere büyük iş makinaları ile girilmiş, her şey yıkılmış, ağaçlar bile sökülmüştür.
31 Mart ve 23 Haziran’ın siyasi faturası Kürt halkına ve HDP’ye çıkarılmaktadır
Bu her şeyden önce insanlık dışı bir uygulamadır, bütünüyle bir zulümdür. Anlaşılan o ki siyasi iktidar ve Erdoğan ile onun içişleri bakanı 31 Mart’ta ve 23 Haziran’da İstanbul’da kaybettikleri seçimin faturasını başta Kürt halkı olmak üzere HDP’lilere çıkarmaktadır. Oysa aslında iktidarın kaybettiği seçimin ve İstanbul’daki dramatik oy kaybının sorumlusu HDP’liler değil bizatihi kendileri, uyguladıkları politikalardır. Israrla uyguladığı emek, kadın, Kürt, barış ve demokrasi karşıtı politikalardır. İşsizliği, yoksulluğu körükleyen ekonomik krizdir, kendisi gibi düşünmeyenlere uyguladığı ayrımcılıktır. Bunu kınıyoruz ve gözaltına alınan herkesin serbest bırakılması çağrısı yapıyoruz.
Üçüncü yol çizgimiz, egemen iki bloka karşı ezilenlerin tarihsel ittifakıdır
Diğer bir başlık bizim 24 Haziran sonrası İstanbul seçimleri sonrasında dile getirdiğimiz üçüncü yol çizgimiz ve demokrasi ittifakı önerimize ilişkin dile getirilen görüşler ve spekülasyonlara ilişkindir. Bir başka konu başlığı HDP’nin kuruluşundan beri yer alan programatik bazı görüşlerinin altını çizerek, HDP’nin başından beri izlemeye çalıştığı üçüncü yol çizgisinin ne anlama geldiği, hangi sosyo-politik güçlerden oluştuğu ve bunun içinde yer alacak bileşenlerin kimler olacağına ilişkin bazı belirlemeler yapmak istiyorum.
Üçüncü yol yeni bir yaşam idealidir
Türkiye kapitalist bir ülke ve sermayenin egemenliğine dayalı tekçi ulus devlet anlayışına sahiptir. HDP’nin üçüncü yol çizgisi, egemenlerin iki tarihsel blokunun dışında ezilenlerin tarihsel ittifakını ve egemen güçlerden bağımsız bir yürüyüş çizgisini ifade ediyor. Üçüncü yol çizgisinin temel stratejik hedefi bütün eşitsizlik ve sömürü biçimlerine, bütün egemenlik ilişkilerine son veren yeni bir yaşam idealini benimseyen bir çizgidir. Bütün diğer güncel ve konjonktürel gelişmeler, taktik adımlar bu stratejik hedefin prizmasında kırılarak belirleniyor HDP’de. Örneğin 31 Mart’ta da 23 Haziran’da da HDP’nin izlediği seçim politikalara bu stratejik hedef yön vermiştir. Yerel seçimlerde emek, barış, özgürlük ve demokrasi mücadelesinin önünü açacak, bir manivela işlevi görecek, pek çok taktik adımın devrede olduğu bir seçim politikasını hayata geçirmiştir. O yüzden bizim önerdiğimiz üçüncü yol çizgisi güncel gelişmeler ekseninde değil, ezilenlerin tarihsel yürüyüşünün prizmasında kırılarak belirlenmiştir.
Üçüncü yol çizgisinin sosyo-politik güçleri, ezilen sınıflar, ezilen cinsler, ezilen inançlar, dışlananlar, haksızlığa, hukuksuzluğa ve adaletsizliğe uğrayan herkestir. Bu bağlamda önerdiğimiz ittifak politikası ise bütün bu sosyo-politik güçlerle demokratik bir ittifak zemininde buluşmayı, demokratik halk iktidarı hedefine yönelmeyi, parlamento dahil mahalleler, fabrikalar, şantiyeler ve hayatın her alanında meşru mücadeleyi ifade ediyor. HDP, bugüne kadar kendisine karşı yapılan kara propagandaya, gayri meşru yöntemlere rağmen demokratik siyasetten, özgür siyaset yapmaktan, sorunları demokratik müzakere iradesiyle çözme yöntemlerinden geri adım atmayan bir parti olmuştur. 31 Mart’ta da, 23 Haziran’da da kanıtlandığı gibi HDP’nin fikriyatının mimarlarına ve HDP’nin kurucu güçlerine yön veren pusula demokratik gelecek olmuştur.
HDP’nin halkların demokratik geleceğinden bağımsız bir politikası asla olmayacaktır
HDP egemenlerin herhangi bir blokunun tarafında olmayacağı gibi HDP'nin Türkiye halklarının demokratik geleceğinden bağımsız bir hedefi ve politikası da asla olmayacaktır. Nitekim 31 Mart ve 23 Haziran’da da görüldüğü gibi HDP kendi adayını göstererek, kendi örgütsel çıkarlarını gözeten bir politika yerine Türkiye’de emek, barış, demokrasi ve insanca yaşam özlemi içinde olan Türkiye halklarının çıkarlarını amaç edinmiş, demokratik bir seçeneği bütün topluma sunmuştur. HDP Parlamento’ya çok önem veren, onu işletmeye çalışan, ancak sadece kendisini Parlamento ile sınırlamayan, bütün yaşam alanlarıyla bağ kuran, süren mücadeleleri politik eksende birleştiren bir partidir.
HDP hapishaneler de dahil bulunduğu bütün alanlarda tam bir görüş birliği içindedir
HDP’nin şu ya da bu konjonktürel gelişmelerden şu veya bu tarihsel bloka yaslanarak politika yapması, onlara angaje olması tarihsel yapısına terstir. HDP, homojen, tekçi partilerden nitelikçe farklıdır. Düşünsel zenginliğini, yaratıcılığını, üretkenliğini çoğulcu yapısından alır. Son dönemlerde Sayın Öcalan’ın mektubu ile birlikte yapılan spekülasyonların aksine, hapishaneler de dahil bulunduğu bütün alanlarda temel stratejik yönelimleri itibariyle tam bir görüş birliği içindedir. 31 Mar’ta da 23 Haziran’da da görülen o esnek, dinamik ve zengin düşünce yapısını çoğulcu yapısından almaktadır. Gerisi anlamsız bir spekülasyon ve teferruattan ibarettir.
İstanbul seçimleri Türkiye’nin demokratikleştirilmesi ve yeni bir inşa sürecinin mesajını vermiştir
31 Mart ve 23 Haziran sonrasında eş genel başkanlarımızın, grup başkanvekillerimizin ve zaman zaman benim yaptığım açıklamalar da biz siyasi iktidarı önümüzdeki dönemlerde izlediği politikalardan vazgeçmeye ve demokratik dönüşüm süreci içine girmeye davet etmiştik. Çünkü 31 Mart seçimleri Türkiye’de yeni bir siyasi bir dönüşüm sürecinin önünü açmış, toplumun özlemle beklediği demokratik değişime kapı aralamıştır. İstanbul seçimlerinde ise yüzde 10’luk bir oy farkı ile bu siyasi dönüşümün derinleştirilmesi ve Türkiye’nin demokratikleştirilmesi yolunda hızla yeni bir sürecin inşasının başlatılması mesajını vermiştir. Ancak Ceylanpınar’da da olduğu gibi gerek AKP Genel Başkanı Erdoğan ve AKP sözcüleri, gerekse iktidar ortağından anlıyoruz ki iktidar savaş ve şiddet politikalarından, üstenci ve kibirli dilden, çatışmacı ve kutuplaştırıcı siyasetten ve siyasi zora dayalı kanırtma siyasetinden vazgeçmeyecek. Aynı zamanda bölgedeki yayılmacı ve saldırgan politikaların da devam edeceği emarelerini görüyoruz.
Yapılan saldırı sınır güvenliğinin çok ötesindedir
Bunu nereden biliyoruz; dün gene basına Güney’e yapılan operasyonlarda, Kürdistan Bölgesi’nin bazı bölgelerinde sivil alanların bombalandığını, kadın ve çocukların öldürüldüğünü basına yansıdığı kadarıyla öğrendik. Defalarca yaptığımız çağrıları bir kez daha yapıyoruz. Bir ülkenin sınır güvenliğini anlayabiliyoruz, bunu da sınırların kalkmasını savunan bir parti olarak söylüyoruz. Bunu anlayabiliyoruz doğru bulmasak da. Ama bu sınır güvenliğinin ötesindedir. Kürdistan Bölgesi’nde Türkiye’nin herhangi bir operasyon yapmasının, oradaki insanları yerlerinden etmesinin hiçbir anlamı yoktur, bu sonu belirsiz bir maceradır.
Amaç Kürdistan bölgesine yerleşmektir
Bu askeri operasyonlar güvenlikçi politikaların çok ötesinde bir yayılmacı politikanın, bir tür kendince Osmanlı’dan bakiye olarak gördüğü bu topraklara yerleşmenin stratejisi olarak görülüyor. Bu yayılmacı, bu tarihe öykünmeci siyaset büyük bir maceradır ve bu halklar arasında kin ve düşmanlık tohumları ekmekten başka bir işe yaramayacaktır. O yüzden de Suriye’de izlenen saldırgan politika dahil, Rojava ve Güney’e yönelik saldırılara son verilmelidir. Bölgenin ihtiyacı olan, Orta Doğu’nun ihtiyacı olan, barışçıl politikalardır, kardeşlik hukuku içerisinde dostça yaşamaktır.
Demokratik bir reform için üç temel adıma ihtiyaç var
Diğer bir konu başlığımız bildiğiniz gibi geçen günlerde Erdoğan tarafından strateji belgesi olarak açıklanan yargı reformu ile ilgilidir. Önümüzdeki günlerde bu paketin Meclis’e geleceğini biliyoruz. Bu konuda üç temel noktanın altını özellikle çizmiştik. Bir kez daha çizmek istiyoruz. AKP’nin bütün bu despotik tarzına ve muhalefetin hiçbir sözünü dinlememesine, kendinden menkul bir hükümet politikasına rağmen, AB ile açılmak istenen yargı faslı ile ilgili de olsa da, yargıda dönüşüme ihtiyaç duyulması olumlu bir gelişmedir. Ama bunun bir demokratik reform olması için üç temel ihtiyacın karşılanması gerekmektedir.
TMK’nın kaldırılmasını, ceza yasasında hızlıca değişimlerin yapılmasını bekliyoruz
Özellikle Erdoğan rejimi ile birlikte yargı bütünüyle tarafsızlığı ve bağımsızlığını yitirmiştir. Yürütmenin vesayeti altına girmiştir. Yargıyı Saray’ın vesayetinden kurtarmak gerekiyor. Yargıçların özgürleşmesi gerekiyor. Bu adım atıldığı ölçüde bir bağımsız ve tarafsız yargıdan bahsetmenin başlangıcı mümkün olabilir. Yargının sadece bağımsız ve tarafsız olması yetmez, yargı aynı zamanda evrensel hukukla kendisini bağlayacaksa, önündeki yasalara uygun kararlar verecekse, o zaman yargıçların önünde demokratik yasaların olması gerekiyor. Bugün Türkiye’de artık gazeteciler, siyasetçiler, akademisyenlerin terörist olarak damgalandığı bir TMK varken, bu ceza yasaları söz konusu iken, insanları işinden gücünden eden OHAL komisyonları varken, bunlar kaldırılmaksızın yargıda atılacak adım demokratikleşme adımı anlamına gelmeyecektir. Beklentimiz, hızla TMK’nın kaldırılmasıdır, ceza yasasında hızla değişiklik yapılmasıdır, OHAL’i çağrıştıran bütün yasaların hızla temizlenmesidir.
Demirtaş tahliye edilmeliyken, yedekte tutulan bir dava istinafa götürülerek ceza verildi
Son olarak yargının işleyişi konusudur. Uzun yıllar hepimiz bu mahkemelerin kapılarında süründürülmüş ve mücadele etmiş insanlar olarak gecikmiş adaletin adalet olmadığını bilen insanlarız. Bunu bilen siyasi gelenekler içinden süzülüp geliyoruz. Yargının hızlı işleyişi tek başına demokratik işleyiş anlamına gelmeyecektir. En son, geçen dönem eş genel başkanımız Sayın Demirtaş ile ilgili AİHM kararının engelleyen uygulama çok çarpıcı bir örnektir. AİHM Sayın Demirtaş’ın bir an önce tahliye edilmesi gerektiği kararını verirken, apar topar yedekte tuttukları bir davayı İstinaf Mahkemesine göndererek Sayın Demirtaş’ı cezalandırdılar ve AİHM’i boşa düşürdüler. O dönem hepimiz Erdoğan’ın ne söylediğini iyi biliyoruz.
İstinaf mahkemeleri muhalifleri sindirmek için iktidarın noteri işlevi görüyor
Ama görüldü ki bu istinaf mahkemeleri muhalifleri sindirmek ve tasfiye etmek için iktidarın noteri olmak dışında bir işlevinin olmadığı görülmüştür. Biz üçlü bir saç ayağı üzerine oturacak bütünlüklü bir demokratikleşme perspektifi ile şekillenecek yargı reformu istediğimizi belirtmek isteriz. Yargı; iktidarı, muhalefeti ve bütün toplumu ilgilendiren bir konudur. Sadece hükümetin bir çalışma yaparak Meclis’e getirerek onaylayacağı bir konu başlığı olamaz. Meclis'teki komisyona gitmesi ve bütün partilerin ortaklaşması, uzlaşması demokratik müzakere ile Genel Kurul’a taşınmasının önemli olduğunu düşünüyoruz.
Dün yoksulluk sınırında yaşayan insanlar bugün açlık sınırında yaşıyor
Son olarak Türk-İş bildiğiniz gibi Haziran ayı açlık ve yoksulluk sınırı rakamlarını açıkladı. 2018’den itibaren Türkiye’deki ekonomik krizin, işçileri, ekmekçileri, yoksulları sürüklediği açmazı çok çarpıcı ve utanç verici bir tablonun göstergesidir. Açlık sınırı bugün 2067 TL’dir. Asgari ücret kaç lira? 2020 TL’dir. Asgari ücret bile bugün açlık sınırının altındadır. Yoksulluk sınırı 6733 TL’dir. Artık dün yoksulluk sınırında yaşayan insanlar, bugün açlık sınırının altındadır. İşsizliğinin hızla büyümesinden, yoksulluğun açlık noktasına sürüklendiği bir durum söz konusudur. Artık ekonomik krizin giderek yapısal bir krize dönüştüğü bu evrede liranın döviz karşısında sürekli değer kaybettiği, kaynakların 3-5 sermaye grubuna peşkeş çekildiği iktisadi politikalardan hızla dönüşe ihtiyacı vardır. Bizim anladığımız kadarıyla hükümet 23 Haziran’da yaşadığı dramatik düşüşten de gereken dersi almamıştır. Buna karşın bütün ülkenin işçilerini, emekçilerini, Alevilerini, Sünnilerini, kadınlarını, erkeklerini, gençlerini, Kürtlerini, Türklerini, herkesi bir demokratik ittifakta buluşmaya çağırıyoruz. Parlamento’daki demokrasi arayışında olan bütün partileri etkin bir şekilde demokrasi, barış ve özgürlüklere sahip çıkmaya çağırıyoruz. Bütün bunları demokratik bir anayasada bağıtlayacak, cumhuriyeti demokratikleştirecek adımları hep birlikte atabiliriz diye düşünüyoruz.
28 Haziran 2019